Różaniec oazowy

 

Różaniec odgrywa wielką, kluczową rolę w oazach rekolekcyjnych naszego Ruchu. Rekolekcje te trwają 15 dni dlatego, że jest 15 tajemnic różańcowych. Każdy dzień w oazie poświęcony jest rozważaniu jednej tajemnicy różańcowej i nosi odpowiednią nazwę: Dzień Zwiastowania, Dzień Ukrzyżowania, Dzień Zmartwychwstania itp. Wszystkie nabożeństwa, modlitwy i rozważania Słowa Bożego są wtedy skoncentrowane wokół danej tajemnicy i wszystko w danym dniu jest przeżywane jakby w cieniu danej tajemnicy. W Oazach Dzieci Bożych (jest to najwcześniej wypracowany typ rekolekcji oazowych) mówi się nawet codziennie o "naśladowaniu tajemnicy różańcowej". Można by więc rekolekcje oazowe nazwać wprost rekolekcjami różańcowymi i uważać je w całości za najpełniej rozwiniętą formę modlitwy różańcowej.

Podczas rekolekcji oazowych przyswajamy sobie także pewną metodę odmawiania różańca, którą wprowadzamy potem w swoją modlitwę osobistą oraz do naszych spotkań ewangelicznych, które zawsze łączymy z odmawianiem jednej tajemnicy różańcowej. Również do naszej wspólnej modlitwy rodzinnej powinniśmy wprowadzić różaniec odmawiany sposobem "oazowym". Na czym polega ta metoda odmawiania różańca? Zanim ją przedstawimy, trzeba jeszcze zaznaczyć, że metoda ta nazywana jest popularnie "oazową", bo jest w oazach stosowana i propagowana, nie została jednak wymyślona w oazach. Jest to metoda propagowana przez francuski ośrodek różańcowy prowadzony przez dominikanów, którzy z kolei odkryli ją przez badania historyczne nad początkami modlitwy różańcowej. Z badań tych wynika, że różaniec powstał w czasach, gdy modlitwa Zdrowaś Maryjo zwana pozdrowieniem anielskim, składała się tylko ze słów biblijnych - pozdrowienia Archanioła Gabriela i św. Elżbiety i kończyła się słowem Jezus. Dopiero później przyjął się zwyczaj dodawania do tych słów modlitwy wstawienniczej, zaczynającej się od słów Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami. Różaniec zaś powstał w ten sposób, że modlący zatrzymywał się medytacyjnie nad słowem Jezus, wyrażając w tzw. dopowiedzeniach, czyli w rozwiniętym zdaniu wypowiadającym to, co kojarzyło mu się z imieniem Jezus, np.: "który jest wcielonym Słowem Przedwiecznym Ojca", "który stał się człowiekiem dla naszego zbawienia", "który przez śmierć na krzyżu zgładził nasze grzechy". "który zmartwychwstał jako pierwszy spośród wielu braci" itp. Uporządkowanie tych dopowiedzeń w "bloki" dziesięciu Ave, związanych z głównymi tajemnicami życia Chrystusa, dało w rezultacie dzisiejszą postać modlitwy różańcowej. Wspomniana próba odnowy różańca przez powrót do jego pierwotnej postaci proponuje więc, aby odmawiać 9 razy Zdrowaś Maryjo aż do słowa Jezus, dołączając zdanie wyrażające jakiś aspekt rozważanej w danym dziesiątku tajemnicy Chrystusa. Przy dziesiątym Zdrowaś, kończącym rozważanie tajemnicy, po dopowiedzeniu, dołączamy słowa modlitwy wstawienniczej Święta Maryjo, Matko Boża. i Chwała Ojcu.

Jakie są wartości tej metody odmawiania różańca? Najpierw można wskazać na tę niewątpliwą korzyść, że rozwiązuje ona trudności psychologiczne związane z odmawianiem różańca. Wiadomo, jak trudno jest uniknąć niebezpieczeństwa "klepania" różańca, mechanicznego odmawiania ciągle tych samych słów, jak trudno połączyć modlitwę ustną z myśleniem o czymś innym, a nie o samych wymawianych słowach, jak trudno utrzymać myśl przy tej samej tajemnicy, która ma być rozważana przy danym dziesiątku. Proponowana metoda rozwiązuje doskonale te trudności: uwaga koncentruje się na oczekiwanym dopowiedzeniu, które nie jest już z góry znane. Ta koncentracja uwagi dotyczy zarówno tego, kto ma sformułować dopowiedzenie (przy zbiorowym odmawianiu może to być kolejno), jak i tych, którzy nastawiają się na słuchanie tego, co usłyszą. Również przy indywidualnym odmawianiu metoda ta doskonale ułatwia skupienie. Po drugie, dzięki tej metodzie różaniec staje się naprawdę tym, czym ma być z istoty swojej, tj. modlitwą medytacyjną. Metoda ta zmusza do wysiłku wnikania w rzeczywistość zbawczą (misterium, tajemnica), którą "wyczerpujemy" w swoim wieloaspektowym bogactwie w nawiązywaniu do sytuacji naszego życia. Wreszcie dzięki tej metodzie różaniec staje się modlitwą chrystologiczną, a Maryja staje się dla nas drogą do Chrystusa, uczymy się z Nią wnikać w Tajemnicę Chrystusa i czynić ją owocną dla naszego życia.

Proponowana w oazach metoda odmawiania różańca jest w gruncie rzeczy bardzo prosta, jeżeli uchwyci się dobrze jej istotę. W praktyce jednak przysparza ona wiele trudności, bo wymaga ona pewnej dyscypliny myślowej, która, niestety, jest dziś zjawiskiem dość rzadkim. Dyscyplina ta polega na tym, aby poprawnie formułować dopowiedzenia pod względem gramatycznym. Dopowiedzenia mają formę zdania podporządkowanego, zależnego w swojej składni i strukturze gramatycznej od zdania głównego. Ponieważ zdanie główne Zdrowaś Maryjo. jest skierowane do Maryi, do której mówimy w drugiej osobie, nie można w zdaniu dopowiadającym zmieniać osoby mówiąc, np.:. Jezus, "który Maryję wziął do nieba: (zamiast:. Jezus, "który Ciebie wziął do nieba). Podobnie, jeżeli dopowiedzenie dotyczy Osoby Jezusa, o której zdanie główne mówi w osobie trzeciej, nie można zacząć mówić w osobie drugiej, np.:. owoc żywota Twojego Jezus, "któryś za nas nosił krzyż (zamiast:. Jezus, "który za nas. ). Reguła jest więc bardzo prosta i jest rzeczą zdumiewającą, jak trudno ludziom poddać się tutaj takiej dyscyplinie poprawnego formułowania zdań.

Drugie wymaganie, jakie trzeba podkreślić przy stosowaniu tej metody odmawiania różańca, to trzymanie się w dopowiedzeniach tematyki danej tajemnicy. Jeżeli rozważamy np. tajemnicę Narodzenia, to nie chodzi o formułowanie jakichkolwiek zdań na temat Jezusa lub Matki Bożej, ale o wnikanie w rzeczywistość Narodzenia Chrystusa jako tajemnicy wiary, dla ukazania różnych aspektów bogactwa tej rzeczywistości w powiązaniu z naszym aktualnym życiem.

Właściwe zastosowanie powyższej metody rozważania różańca uczyni z niego doskonałą szkołę modlitwy myślnej, a także liturgicznej, bo właśnie w liturgii chodzi głównie o umiejętność modlitewnego wnikania przez wiarę w misterium zbawcze uobecniane w znakach sakramentalnych. Różaniec dobrze odmawiany, stanie się również doskonałą szkołą życia chrześcijańskiego, bo nauczy nas poddawać nasze życie rzeczywistości życia Chrystusa, które powinno stać się zobowiązującym modelem naszego życia. Maryja, która doskonale weszła w postawie rozumnej służebnicy w życie i w drogę Chrystusa, przez różaniec stanie się naszą najlepszą nauczycielką, dając nam uczestnictwo w Swojej postawie wobec Chrystusa.

("Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych", nr 15, [1978], s. 18-22)

 

Dopowiedzenia różańcowe

 

TAJEMNICE RADOSNE

Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie.

Jezus

  • zapowiedziany od wieków,
  • wyczekiwany przez proroków,
  • upragniony przez grzeszna ludzkość,
  • zwiastowany Dziewicy Maryi,
  • zstępujący w ciele na ziemię,
  • uświęcający Maryje swoją w Niej obecnością,
  • zamknięty w łonie Matki-dziewicy,
  • ukryty w swoim Bóstwie,
  • współistotny Ojcu i Duchowi Świętemu,
  • przyjmujący Józefa za przybranego Ojca.  

 

Nawiedzenie Świętej Elżbiety .

Jezus      

  • obecny w łonie Matki-Dziewicy,
  • niesiony z pośpiechem do Ain-Karim,
  • pozdrowiony jako Pan przez Elżbietę,
  • obecny, chociaż ukryty,
  • napełniający szczęściem swą Matkę,
  • radujący Jana w łonie Elżbiety,
  • usługujący poprzez ręce swojej Matki,
  • wzór naszej służby innym,
  • nadający sens i wartość wszelkiemu dobru,
  • uczący wdzięczności za Boże dary.

  

Narodzenie Pana Jezusa.

Jezus 

  • Jedyny Syn Ojca Przedwiecznego,
  • Członek narodu wybranego,
  • narodzony w zimnej stajni betlejemskiej,
  • adorowany z miłością przez swą Matkę i Opiekuna,
  • ubogi pośród biednych,
  • powitany najpierw przez pasterzy,
  • zwiastowany przez gwiazdę dalekim narodom,
  • uczczony darami złota, kadzidła i mirry,
  • uznany Bogiem, Królem i Człowiekiem przez mędrców,
  • zbawienie całej ludzkości.

 

Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni.

Jezus      

  • przyniesiony do świątyni przez Rodziców,
  • ofiarowany Najwyższemu jako pierworodny,
  • wykupiony ofiarą ubogich,
  • rozpoznany jako Mesjasz przez Symeona,
  • Chwała ludu Izraela,
  • Światło na oświecenie pogan,
  • przywitany z radością przez prorokinię Annę,
  • powierzony staraniom Maryi i Józefa,
  • prześladowany przez Heroda,
  • Znak sprzeciwu od chwili swego narodzenia.

 

Znalezienie Pana Jezusa w świątyni

Jezus 

  • zostający w świątyni po święcie Paschy,
  • poszukiwany z bólem przez Rodziców,
  • pouczający uczonych w Piśmie,
  • zadziwiający swoją mądrością,
  • obecny "w sprawach Ojca",
  • odnaleziony przez stroskaną Matkę i Opiekuna,
  • wracający z Rodzicami do Nazaretu,
  • poddany Maryi i Józefowi w domu rodzinnym,
  • nasz Wzór poddania przełożonym,
  • uczący nas spraw Ojca.

TAJEMNICE ŚWIATŁA

Chrzest Jezusa w Jordania.

Jezus 

  • przychodzący do Jana nad Jordan,
  • przyjmujący chrzest nawrócenia,
  • solidarny z całą ludzkością,
  • rozpoznany przez Jana Chrzciciela,
  • Baranek Boży, który gładzi grzechy świata,
  • umiłowany Syn Ojca Przedwiecznego,
  • namaszczony Duchem Świętym i mocą,
  • potwierdzony Mesjaszem,
  • poświęcony i posłany przez Ojca,
  • podejmujący publiczną działalność.

 

Objawienie się Pana Jezusa w Kanie Galilejskiej

Jezus 

  • zaproszony do Kany razem z Matką,
  • uczestnik godów weselnych,
  • posłuszny prośbie Matki,
  • czyniący pierwszy cudowny znak w Kanie,
  • litosny względem potrzeb człowieka,
  • hojny w swoich darach,
  • objawiający swą Boską moc uczniom,
  • uczący radości wspólnotowej,
  • Mistrz miłości wzajemnej,
  • błogosławiący stanowi małżeńskiemu.

 

Głoszenie Królestwa Bożego  i wzywanie do nawrócenia

Jezus 

  • Głosiciel dobrej nowin o Królestwie,
  • czyniący znaki wielkie wśród ludu,
  • objawiający miłość Ojca,
  • litujący się nad wszelką ludzką biedą,
  • Syn Dawida, wzywany przez trędowatych,
  • wskrzeszający umarłych,
  • Pan rozkazujący wszelkim duchom,
  • modlący się na osobności do Ojca,
  • otoczony gronem uczniów,
  • ubogi i utrudzony w swej misji.

 

Przemienienie Pana Jezusa na Górze Tabor.

Jezus 

  • odmieniony cudownie podczas modlitwy,
  • objawiający swe Bóstwo na Taborze,
  • ukazujący piękno nieba swoim uczniom,
  • w chwale Ojca na Górze Przemienienia,
  • z obliczem promieniującym,
  • rozmawiający z Mojżeszem i Eliaszem,
  • Wybrany, Syn Boga najwyższego,
  • utwierdzający uczniów w wierze przed swoją męką,
  • podążający poprzez Tabor na Kalwarię,
  • dający moc w naszych trudnych chwilach.

 

Ustanowienie Eucharystii przez Pana Jezusa .

Jezus 

  • świętujący swą ostatnią Paschę z uczniami,
  • przemieniający chleb w swoje ciało na Ostatniej Wieczerzy,
  • miłujący swoich do końca,
  • ofiarowany jako żertwa za grzech świata,
  • ukryty sakramentalnie w Eucharystii,
  • Dar miłości złożony na Golgocie,
  • obecny prawdziwie w chlebie i winie,
  • nasza Pascha i Chleb żywy,
  • Ofiara Boskiej miłości,
  • Pokarm dla pielgrzymujących przez ziemię.

TAJEMNICE BOLESNE

Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu.

Jezus 

  • przygnieciony boleścią w Getsemani,
  • samotny w Ogrójcowej modlitwie,
  • udręczony ogromem ludzkich grzechów,
  • krwawym potem spocony,
  • umacniany przez anioła,
  • zgodzony z wolą Ojca,
  • cierpiący Bóg-Człowiek,
  • uczący nas świętej modlitwy,
  • obecny z nami w naszych ciemnościach,
  • uczący ufności wbrew wszystkiemu.

 

Biczowanie Pana Jezusa.

Jezus 

  • zdradzony przez Judasza,
  • opuszczony przez uczniów,
  • wydany arcykapłanom,
  • wzgardzony przez Heroda,
  • przedmiot pośmiewiska żołdaków,
  • odepchnięty przez tłum,
  • postawiony niżej Barabasza,
  • biczowany na rozkaz Piłata,
  • ociekający krwią pod rzymskimi biczami,
  • cierpiący bez buntu i skargi.

 

Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa.

Jezus 

  • cierniem ukoronowany,
  • z obliczem skąpanym we krwi,
  • opluty i spoliczkowany,
  • wyszydzony i sponiewierany,
  • nazywany szyderczo królem żydowskim,
  • ubrany w płaszcz purpurowy,
  • cichy i poddany oprawcom,
  • oswojony z cierpieniem,
  • Mąż boleści,
  • Boski Mistrz dręczony przez ludzi.

 

Pan Jezus dźwigający krzyż.

Jezus 

  • skazany na hańbiące ukrzyżowanie,
  • obarczony belką krzyżową,
  • cichy Baranek na rzeź prowadzony,
  • cierpiący Sługa Jahwe,
  • z miłością poddający się męce,
  • upadający pod ciężarem krzyża,
  • spotykający swa bolejącą Matkę,
  • wspomagany przez Szymona z Cyreny,
  • pouczający płaczące niewiasty,
  • wierny Towarzysz naszej drogi krzyżowej.


Śmierć Pana Jezusa na krzyżu.

Jezus 

  • posłuszny aż do śmierci,
  • umęczony na krzyżu,
  • zbawiający świat swoją męką,
  • przebaczający oprawcom,
  • obiecujący raj skruszonemu łotrowi,
  • powierzający Janowi w opiekę swą Matkę,
  • dający nam wszystkim Maryję za Matkę,
  • oddający swego ducha w ręce Ojca,
  • z sercem przebitym włócznią,
  • pragnący zbawienia wszystkich ludzi.

TAJEMNICE CHWALEBNE

Zmartwychwstanie Pana Jezusa .

Jezus 

  • zmartwychwstały dnia trzeciego,
  • ukazujący się najpierw Magdalenie,
  • wyjaśniający pisma uczniom do Emaus,
  • rozpoznany przy łamaniu chleba,
  • Przyczyna radości smutnych uczniów,
  • przychodzący z pozdrowieniem pokoju,
  • objawiający się w ciele uwielbionym,
  • pozwalający Tomaszowi dotknąć swych ran,
  • błogosławiący tych, co nie widzieli, a uwierzyli,
  • trzykrotnie pytający Piotra o miłość.

 

Wniebowstąpienie Pana Jezusa .

Jezus 

  • przychodzący do uczniów w uwielbionym ciele,
  • w niebo wstępujący w obecności Apostołów,
  • do końca wierny swej misji,
  • rozsyłający uczniów na cały świat,
  • dający uczniom władzę odpuszczania grzechów,
  • powierzający nam Ewangelię,
  • rozkazujący ludziom przemieniać świat,
  • zasiadający po prawicy Ojca,
  • zapowiedziany w chwale sądu ostatecznego,
  • obecny z nami aż do skończenia świata.

 

Zesłanie Ducha Świętego.

Jezus 

  • zsyłający nam Ducha Świętego,
  • obecny wśród nas przez swego Ducha,
  • Źródło naszego powołania w Duchu,
  • obdarzający darami rady i umiejętności,
  • napełniający Bożą mądrością w Duchu Świętym,
  • darzący pobożnością i bojaźnią Bożą,
  • uczący miłosierdzia według Ducha tego,
  • wspierający męstwem Duchu Świętym,
  • pozwalający przynosić owoce Ducha Bożego,
  • przemieniający nas swoim Duchem.

 

Wniebowzięcie NMP.

Jezus 

  • wybierający na matkę Dziewicę Maryję,
  • napełniający Maryję wszelkimi łaskami,
  • biorący z Maryi swoje ludzkie ciało,
  • powierzony jako dziecko dłoniom Matki,
  • posłuszny Maryi w domu nazaretańskim,
  • ukochany bez miary przez swą Matkę,
  • zjednoczony ze swą Matką w cierpieniu,
  • złożony po śmierci na łonie Matki,
  • biorący swą Matkę do nieba z ciałem i duszą,
  • zjednoczony ze swą Matka w chwale nieba.

 

Ukoronowanie NMP na Królową Nieba i Ziemi.

Jezus 

  • wieńczący koroną chwały swą Matkę w niebie,
  • wywyższający Maryję dla Jej pokory,
  • dający Maryi za sługi ciała niebieskie,
  • czyniący Maryję Królową całej ziemi i nieba,
  • powierzający swojej Matce królowanie miłości,
  • słuchający wciąż próśb swojej Matki,
  • czyniący Maryję "wszechmocą błagającą",
  • pozwalający Niepokalanie Poczętej przychodzić na ziemię,
  • czczony na wieki przez swą Matkę,
  • królujący w niebie razem z Maryją.