Rodzina
Rodzina chrześcijańska jest Kościołem, ponieważ jest ustanowiona przez Chrystusa, zbudowana na Chrystusie i stanowi wspólnotę osób.
Eklezjalne uczestnictwo w potrójnym posłannictwie Chrystusa przysługuje rodzinie jako własne, na mocy sakramentu. Rodzina ewangelizuje na zewnątrz i wewnątrz własnej wspólnoty. Rodzina modli się, budując tym Kościół we własnej wspólnocie i Kościół powszechny.
Rodzina uświęca swój czas własną liturgią i wspólnie uczestniczy w Eucharystii. Wierność powołaniu małżeńskiemu jest treścią jej funkcji królewskiej. Owocem tej wierności jest świętość Kościoła domowego. Kościół ewangelizuje i uświęca rodzinę, a rodzina - ze swej strony - buduje i uświęca Kościół, poprzez tworzenie komunii międzyosobowej, wzbudzanie powołań do poszczególnych stanów Kościoła i przysparzanie Kościołowi świętych dla chwały Bożej, a to za sprawą prokreacyjnej i wychowawczej płodności.
Sobór określa Kościół także jako rodzinę Bożą (rodzinę dzieci Bożych - Familia Dei - KK 6; KDK 92). Płodność Kościoła symbolizowana jest sakramentalnie płodnością rodziny. Chrzest jest zatem poczęciem, czy też zrodzeniem. Kościół żyje i urzeczywistnia się w rodzinie, a rodzina żyje w Kościele. Rodzina jest początkiem ludzkiej wspólnoty, a rodzina chrześcijańska - początkiem wspólnoty człowieka z Bogiem. Kościół natomiast jest wspólnotą docelową, wieczną.
Domowy Kościół
Domowy Kościół (DK) jest małżeńsko - rodzinnym ruchem świeckich w Kościele. Jest ruchem duchowości małżeńskiej. Członkowie dążą do życia bliżej Boga w jedności ze współmałżonkiem i z dziećmi. Ruch chce pomóc małżonkom trwającym w sakramentalnym związku w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim.
Budowaniu jedności w małżeństwie i rodzinie służą między innymi następujące elementy formacyjne, zwane zobowiązaniami: codzienna modlitwa osobista, czytanie (bądź słuchanie) słowa Bożego, modlitwa małżeńska i rodzinna, dialog małżeński, reguła życia, czyli systematyczna praca nad sobą. Realizowanie tych elementów odbywa się w małżeństwie i wymaga od męża i żony podejmowania codziennie wspólnego wysiłku oraz niesienia sobie nawzajem pomocy w dążeniu do Chrystusa.
W drodze do Boga małżeństwo uzyskuje pomoc również od innych małżeństw, tworzących razem małą grupę formacyjną - krąg małżeński. Skupia on od 4 do 7 par małżeńskich i kapłana - doradcę duchowego.
Domowy Kościół jest ruchem laikatu, dlatego też sprawy organizacyjne i odpowiedzialność za pracę duchową w kręgach podejmują ludzie świeccy (pary animatorskie), którzy otrzymują w swojej służbie niezbędną i niczym niezastępowalną pomoc kapłana. Gwarantuje on łączność DK z Kościołem hierarchicznym oraz czuwa, aby została zachowana wierność nauce Kościoła.
Małżeństwa uformowane w DK chcą upowszechniać duchowość małżeńską, czyli wspólną dla małżonków drogę do Boga. Chcą służyć małżeństwom na drodze pogłębiania ich chrześcijańskiej dojrzałości. Chcą pomagać rodzinom zagrożonym rozbiciem i chronić małżonków od życia obok siebie. Małżeństwa DK chcą aktywnie uczestniczyć w życiu Kościoła lokalnego oraz w misji Kościoła Powszechnego, zwłaszcza w dziele ewangelizacji.
DK jest największym ruchem rodzinnym w Polsce. Rozwija się dynamicznie, promieniując na kraje ościenne. Działa w ramach struktur Kościoła Katolickiego i jest otwarty na współpracę z innymi ruchami posoborowej odnowy w Kościele.